
Damien Dufresne legt de intimiteit van zijn onderwerpen vast om te kunnen schilderen en aan hun lichaam te werken. In tegenstelling tot canvas zweet, ademt en biedt de huid weerstand, het resultaat is fascinerend mooi en het gevoel van kwetsbaarheid dat zijn modellen uitstralen is verontrustend menselijk.
Het beeld wordt ontwikkeld door middel van make-uplagen, materiaaldiktes, waarbij de ene kleur de andere oproept, de ene lijn aanleiding geeft tot de andere. Het is zowel een werk van kracht en delicatesse, van kracht en zachtheid, van eenvoud en verfijning, maar het is bovenal uiterst poëtisch.