Eric Lignier was pas 14 jaar oud toen hij zijn eerste camera kocht. Vanaf dat moment zegt de kunstenaar definitief “niet meer naar de grond te kijken”. Jaren later verhuisde hij naar Parijs waar hij al snel samenwerkte met een aantal prestigieuze tijdschriften zoals Dapper Dan, Art Review, M le Monde en vele anderen. Hij ontwikkelt zijn kennis van het stedelijk territorium, die hij benadrukt in moderne composities met conceptuele accenten. Zijn favoriete onderwerp blijft de architectuur, die hij veelvuldig in beeld brengt, maar zijn frisse en poëtische foto's beperken zich niet tot architectuur. Eric Lignier valt ook op door de uitoefening van het vrouwelijk naakt, dat hij opnieuw bekijkt met een onvergelijkbaar persoonlijk tintje. Ervan overtuigd dat schoonheid in alle dingen en alle mensen sluimert, nodigt Eric Lignier het publiek uit om het hoofd op te steken en van de show te genieten.