De teruggave van het landschap is de bron van het werk van Alastair Magnaldo. Over het algemeen heeft de fotografische afbeelding grenzen: een landschap gaat veel verder dan het strikte kader van de foto. In het werk van Magnaldo is het landschap een uitnodiging tot dromen en poëzie. Elk detail heeft zijn eigen betekenis, elk element zijn gebruik en elke scène vertelt een verhaal. Wie heeft er nooit van gedroomd om te slapen in de schaapjeswolken, tussen de sterren rond te dansen of de maan aan te raken? De fotograaf probeert kindergevoelens te vertalen. Hij ensceneert vervolgens zijn eigen kinderen in de landschappen die magisch worden. Hij laat zich inspireren op de dromen van kinderen, op hun frisheid en hun onvervalste naïviteit om zijn universum te creëren.