Stadswandelingen

Ludwig Favre en Franck Bohbot nemen ons mee op een fotografische dwaaltocht door picturale stedelijke landschappen, ergens tussen de zachte kleuren van Wes Anderson en de New Yorkse melancholie van Edward Hopper.

Beide Fransmannen delen een liefde voor de tijdloze schoonheid van de Amerikaanse landschappen, die ze al jarenlang doorkruisen om foto's te maken. Van de pubs en diners van Franck Bohbot tot de pretparken van Ludwig Favre – we krijgen stedelijke landschappen op de grens tussen fictie en werkelijkheid te zien.

LUDWIG FAVRE

Kunstgeschiedenis, multimedia en audiovisuele studies, maar ook de overdracht van een passie tussen een vader en zijn zoon, zijn allemaal middelen die het oog hebben gevormd van de fotograaf. Hij is gevoelig voor de reproductie van schilderachtige landschappen. Door te fotograferen kan hij 'momenten van het leven' vastleggen. Dit doet hij graag spontaan tijdens zijn vele reizen. En vooral die gemaakt tussen Frankrijk en de Verenigde Staten, waar hij zich thuis voelt.

Hier koos hij voor een bekend pretpark in de buurt van New York. Het Luna Park is zijn centraal thema: pastelkleuren, verwijzingen naar de jaren ’50 (een glorietijd in de VS).


“Ik hou van de geuren en geluiden van steden. Bij elk bezoek tref je een andere sfeer. Ik hou van locaties met een ziel, een eigen verhaal. Fotografie geeft ons een andere kijk op de bebouwde ruimte en getuigt op deze manier van de wereld waarin we leven.”

FRANCK BOHBOT

Geboren in de buitenwijken van Parijs, vestigde Franck Bohbot zich in 2013 in Brooklyn, New York. Sinds 2008 wordt hij erkend voor zijn kleurrijke foto's van stedelijke scènes en openbare ruimtes. Gefascineerd door filmische iconografie centreert hij zijn creaties rond de relatie tussen het individu en architectuur.

Elke serie bevat dezelfde fotografische kenmerken: hun raadselachtige sfeer, hun verhalende benadering en hun tijdloze karakter dromerig, zacht, bijna ondoorgrondelijk, haast rechtstreeks uit een droom.


„Architectuur is overal ‒ in de metropolen, in de kleinste dorpen. Ik fotografeer architectuur omdat ik met mijn ogen graag verslag uitbreng van de gebouwen en interieurs van een bepaalde buurt. Ik wil de ziel van die plek weergeven“